| 
          
            | 
              
              
                
                  | Specyficzne cechy 
                  wyróżniające sektę |  
              
                | 
                tylko oni | 
                Misjonarska gorliwość. Najbardziej rzucającą się w oczy cechą sekt jest gorliwość, z 
                jaką członkowie prowadzą działalność rozpowszechniającą swe 
                koncepcje. Wierząc, że to oni znają wyłącznie prawdę o Bogu, i o 
                jedynym posłaniu, które świat pragnie usłyszeć i bez którego 
                jest skazany na zagładę i potępienie.
 |  
                | 
                wódz | 
                Przywództwo 
                charyzmatyczne. Zwolennicy przywódcy, wierzą w jego inność w stosunku do 
                zwyczajnych śmiertelników i w jego wyjątkową moc.
 |  
                | 
                zbawienie tylko u 
                nich | 
                Prawda 
                wyłączna. Ma ona niemal wyłączne prawo do prawdy. Wysuwają one 
                twierdzenia, że prawdziwe zbawienie można znaleźć jedynie 
                zostając ich członkiem i w ten sposób akceptując ich wierzenia, 
                przyjmując praktyki, lub zaczynając używać zalecanych technik.
 |  
                | 
                rodzinę zastępuje 
                sekta | 
                Nadrzędność 
                grupy. Stanowisko wyłączności sekty prowadzi z kolei do wiary, że owa 
                sekta stanowi grupę elitarną. Ponieważ jej członkowie 
                doświadczają wiedzy, znają prawdę lub stosują określone 
                techniki, dochodzą do przekonania, że różnią się lub górują nad 
                tymi, którzy nie należą do ich grona.
 |  
                | 
                ścisły rygor i 
                pranie mózgu | 
                Ścisła 
                dyscyplina. Ścisła dyscyplina przyjmuje formę kontroli nad niemal wszystkimi 
                aspektami życia członków, tak, że mają oni mało czasu na 
                cokolwiek innego niż działalność w sekcie.
 |  
                | 
                nie ma swobody 
                myśli | 
                Dławienie 
                indywidualności. Ponieważ w sektach nie ma miejsca dla buntowników, większa część 
                procesu kształcenia, szczególnie nowicjuszy, skierowana jest na 
                dławienie indywidualności. Członkowie wyrzekają się 
                odpowiedzialności osobistej i oddają się bez reszty w ręce swych 
                przełożonych. Nie ma miejsca dla swobody myśli, różnic 
                interpretacyjnych lub niezależności postępowania.
 |  
                | 
                dziedziny odchyleń 
                wiary | 
                Odchylenia doktrynalne. Autorytet. Sekty dodają do Biblii ludzkie źródło 
                autorytetu utrzymując, że jedynie słuszna interpretacja Biblii 
                proponowana jest przez ich przywódcę lub w łonie ich 
                organizacji.
 Bóg. Obraz Boga różny od Biblii, który ukazany jest na 
                Osobie Chrystusa.
 Chrystus, 
                staje się szczególną istotą ludzką, która bardziej niż inne 
                istoty ludzkie pokazuje nam, jaki jest Bóg.
 Zbawienie. Sekty wymagają od ludzi, aby sami swoje 
                zbawienie przygotowali.
 |  
                | 
                manipulacja 
                psychiką | 
                Techniki 
                zniewalania. To przede wszystkim kompletna izolacja zwerbowanych do sekty od 
                rodziny i dotychczasowego towarzystwa; to także oddziaływanie za 
                pomocą rytuałów (tańce, stroje, kadzidełka, monotonne śpiewy), 
                które wprowadzają w trans, wzmacniają poczucie bezpieczeństwa i 
                przekonanie o przynależności do grupy: ponadto posługiwanie się 
                hermetycznym językiem (żyjesz we wspólnocie, w rodzinie, wśród 
                braci i sióstr, a przywódca grupy jest twoim ojcem, mesjaszem, 
                prorokiem); kolejnym elementem techniki zniewalania jest 
                systematyczne odmawianie "modlitewek" z jednoczesnym potępianiem 
                "błędów" dotychczasowego życia i składaniem obietnic o 
                porzuceniu go; wreszcie propagowanie bezgranicznej wiary w 
                zasady nowej nauki, których nie można podważyć.
 |  
            Fragment książki ks. Władysława Nowaka 
            "Sekty w Polsce a młodzież".
 
 |  |