Karol Majerski (1800-1870) - architekt, budowniczy Suwałk


Układ przestrzenny Suwałk ukształtowany został w I pół. XIX wieku. Wówczas też powstała prawie cała zabudowa starego miasta. Złożyły się na nią mieszczańskie kamienice, świątynie i budynki użyteczności publicznej. Wśród twórców poszczególnych obiektów znajdowali się najwybitniejsi architekci tamtych czasów, kościół św. Aleksandra budowano według planów Chrystiana Piotra Aignera i Henryka Marconiego, gmach gimnazjum i odwach projektował Antoni Corazzi, cerkiew prawosławną - Henryk Marconi.

Żaden z nich nie miał jednak tak wielkiego wpływu na ostateczny kształt miasta jak Karol Majerski, zasługujący wypełni na miano budowniczego Suwałk.

Urodził się w Warszawie 9 kwietnia 1800 r. Po ukończeniu szkoły pijarów w maju 1817 roku zapisał się na wydział sztuk pięknych Uniwersytetu Warszawskiego. Studia zakończył po ośmiu latach i otrzymał posadę konduktora w Komisji Nadzoru Budowli Koronnych. Jak wynika ze wspomnień, uczestniczył w Powstaniu Listopadowym jako artylerzysta w gwardii warszawskiej. W październiku 1838 r. otrzymał awans na stanowisko budowniczego guberni augustowskiej i przeniósł się do Suwałk.

Tu kontynuował działalność architektoniczną, rozpoczętą udziałem w budowie zakładów fabrycznych na Solcu w Warszawie. Jej wynik był imponujący. Współczesne źródła przypisują Majerskiemu projekty lub kierownictwo budowy ponad 150 domów w Suwałkach. On sam pisał, iż pod jego kierunkiem stanęła cerkiew prawosławna, szpital św. Piotra i Pawła, ratusz miejski, kościół ewangelicki, gimnazjum gubernialne, dom gubernatorów, gmach rządu gubernialnego, kaplica na cmentarzu i wieże na kościele św. Aleksandra.

Najwybitniejsze dzieło Majerskiego to wzniesiona w latach 1853-54 kaplica na cmentarzu katolickim. Jej opis zamieścił architekt w XXVIII tomie "Pamiętnika Religijno - Moralnego".

Dość często sięgał Majerski po pióro. Efektem tego były liczne artykuły w "Gazecie Rolniczej", "Gońcu Leśnym", "Gazecie Polskiej" i "Opiekunie Domowym". W tym ostatnim piśmie zamieścił między innymi opis
i historię kaplicy w Studzienicznej. W trzech częściach zawarł wspomnienia z lat 1809-1826,1830-31 i z podróży w 1858 r. przez Drezno i Lipsk do Marienbadu.

Pod koniec życia zaczął spisywanie pamiętników. Ich rękopisy dotrwały w zbiorach rodzinnych do II wojny światowej.

W ostatnim okresie pobytu w Suwałkach wynajmował czteropokojowe mieszkanie, w domu przy obecnej ulicy K. Brzostowskiego nr 5.

Po 27 latach pracy w 1865 r. przeszedł na emeryturę i powrócił do Warszawy. Trzy lata później został odznaczony orderem św. Stanisława III klasy.

Zmarł w Warszawie 22 maja 1870 r.

Biografie